Πρώτον, ο παθητικός. Ο ασθενής σε αυτήν την περίπτωση, ακούει τη μουσική με τον θεράποντα ιατρό του, χαλαρώνει και έτσι μπορεί να υπάρξει κίνητρο για να γνωρίσει τον εαυτό του καλύτερα και να έρθει αντιμέτωπος με τα προβλήματα. Αυτή η διαδικασία είναι παρόμοια με τις ανοιχτές συζητήσεις μεταξύ φίλων για το πώς η μουσική κάνει τους ανθρώπους να σκεφθούν και να αισθανθούν.
Δεύτερον, ο ενεργητικός. Σε αυτή τη μορφή θεραπείας, ο ασθενής και ο θεράπων ιατρός δημιουργούν τη μουσική από κοινού. Μία κοινή παρερμηνεία είναι ότι ο ασθενής πρέπει να είναι ειδικευμένος μουσικός. Η πραγματικότητα είναι ότι ο καθένας μπορεί να ξεκινήσει τη διαδικασία. Βαθμιαία ο θεράπων ιατρός, βοηθά τον ασθενή να χτίσει ένα κομμάτι της μουσικής.
Αυτό χρησιμοποιείται στη συνέχεια ως βάση για την συζήτηση.
Δυστυχώς μόνο ένας μικρός αριθμός μελετών έχει γίνει, αλλά τα αποτελέσματα είναι ελπιδοφόρα. Μία τελευταία μελέτη που έχει γίνει, έδειξε ότι η μουσική μπορεί να επιφέρει βελτιωμένη συγκέντρωση, αυξανόμενη χαλάρωση και καλύτερη ασυλία. Με άλλα λόγια η μουσικοθεραπεία μπορεί να βελτιώσει όχι μόνο την πνευματική υγεία, αλλά και ορισμένους τομείς της φυσικής.
ΠΗΓΗ