Κατασκευάστηκε τη δεκαετία του 1930 και παρόλο που είναι από τις λίγες οδικές αρτηρίες που μπορεί να χρησιμοποιήσει κάποιος για να φτάσει μέχρι την πρωτεύουσα, έχει εγκαταλειφθεί, ενώ η σήμανση είναι ανύπαρκτη.
Σε συνδυασμό τώρα και με τη στενότητα του δρόμου σε ορισμένα σημεία αλλά και εξαιτίας της απουσίας προστατευτικών κιγκλιδωμάτων σε όλο το μήκος της διαδρομής, οι οδηγοί πρέπει να είναι κάτι παραπάνω από προσεκτικοί.
Επιπλέον, η βροχή, η ομίχλη αλλά και η σκόνη μειώνουν την ορατότητα, ενώ σε πολλά σημεία η επιφάνεια του δρόμου είναι λασπώδης, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε κατάρρευση του χωμάτινου οδοστρώματος.
Ο κίνδυνος του εν λόγω δρόμου καθιστά την περιοχή δημοφιλή προορισμό (ειρωνικά μιλώντας!), συγκεντρώνοντας πάνω από 25.000 επισκέπτες κάθε χρόνο, ενώ ο «δρόμος του θανάτου» αποτελεί μια μακάβρια τουριστική ατραξιόν.
Κατά πάσα πιθανότητα όλοι αυτοί επιθυμούν να θαυμάσουν από μακριά τις ειδικές διαδρομές που κάνουν καθημερινά οι οδηγοί σε δύσκολες συνθήκες, ίσως πάλι να δοκιμάσουν τη δική τους τύχη στο δρόμο του θανάτου.
ΠΗΓΗ