Ένα από τα κυρίαρχα επιχειρήματα των υπέρμαχων του κολπικού τοκετού είναι πως η γυναίκα πρέπει να βιώσει όλα τα στάδια του τοκετού, προκειμένου να νοιώσει την μητρότητα και να συνδεθεί καλύτερα με το νεογέννητο. Πρόκειται για έναν μύθο, που φθίνει καθώς περνάει ο καιρός. Καμία γυναίκα δεν θέλει να πονέσει, αν έχει την επιλογή να το αποφύγει και τα διαρκώς αυξανόμενα ποσοστά χρήσης επισκληριδίου αναισθησίας (όπου υπάρχει αυτή η επιλογή) συνηγορούν υπέρ αυτού.
Ο κολπικός τοκετός ιδιαίτερα όταν είναι εργώδης ή χρησιμοποιείται αναρροφητικός ή μεταλλικός εμβρυουλκός για την υποβοηθούμενη έξοδο του εμβρύου, έχει ως αποτέλεσμα την κακοποίηση του πυελικού εδάφους της γυναίκας και τον αυξημένο κίνδυνο επιπλοκών για το μωρό. Βραχυπρόθεσμα αυτό σημαίνει μεγαλύτερο τραυματισμό της γεννητικής περιοχής της μητέρας και τη νοσηλεία του μωρού σε μονάδα νεογνών ενώ μακροπρόθεσμα λόγω της κακοποίησης των ιστών, κυρίως των μυών της πυέλου, κυστεοορθοκήλη, πρόπτωση μήτρας και δημιουργία προβλημάτων σε ακράτεια ούρων και στη σεξουαλική ζωή της γυναίκας. Για το μωρό δε νευρολογικά προβλήματα, που θα το συνοδεύουν για όλη του τη ζωή όπως πχ μαιευτική παράλυση ή δυσμενής επηρεασμός των νοητικών του λειτουργιών.
Βέβαια ο κολπικός τοκετός δεν αφήνει πάντα προβλήματα πυελικού εδάφους, η προγραμματισμένη καισαρική όμως ποτέ. Η σοβαρότητα των προβλημάτων έχει να κάνει κυρίως με τη διάρκεια του τοκετού και το μέγεθος και την προβολή του εμβρύου. Συνήθως τα προβλήματα εμφανίζονται ή επιδεινώνονται αργότερα στη ζωή, μετά την ηλικία των 40-50. Περιγραφή και σχηματική/φωτογραφική απεικόνιση καταστάσεων όπως κυστεοκήλη, ορθοκήλη, ακράτεια ούρων, πρόπτωση μήτρας, κακώσεις πυελικού εδάφους μπορούν να αναζητηθούν εύκολα στο διαδίκτυο.
Σύμφωνα με έρευνα που έλαβε χώρα το 2009 και συμπεριέλαβε 912 ζευγάρια τα οποία ερωτήθηκαν 8 εβδομάδες μετά την γέννηση του παιδιού, εκείνα που είχαν επιλέξει την προγραμματισμένη καισαρική τομή, είχαν τα χαμηλότερα ποσοστά πόνου (η σύντροφος) και τα υψηλότερα ποσοστά σεξουαλικής ικανοποίησης στο ζευγάρι (συμπεριλαμβανομένων παραμέτρων όπως η σεξουαλική επιθυμία, η επίτευξη οργασμού, η αμοιβαία ευχαρίστηση κατά την διάρκεια της σεξουαλικής πράξης κτλ) (COUPLES’ SEXUAL DYSFUNCTIONS: The Effect of the Mode of Delivery on the Quality of Life, Sexual Function, and Sexual Satisfaction in Primiparous Women and Their Husbands ,Mohammad Reza Safarinejad MD, The Journal of Sexual Medicine).
Καθίσταται λοιπόν σαφές ότι εκτός από τις περιπτώσεις εκείνες στις οποίες υπάρχει απόλυτη ιατρική ένδειξη σχετικά με τον τρόπο, που θα έρθει ένα παιδί στον κόσμο, η γυναίκα θα πρέπει να ενημερώνεται έγκυρα αλλά και έγκαιρα για όλες τις διαθέσιμες επιλογές της και να αποφασίζει από κοινού με τον Γυναικολόγο – Μαιευτήρα της την πλέον κατάλληλη για την ίδια
VIA