Ηταν ένας ζωγράφος άστεγος,περιπλανώμενος και παραμυθάς,τραυλός και αριστερόχειρας.Είχε φερσίματα παράξενα.Ταξίδεψε απο τη μιά ακτή του Αιγαίου στην άλλη
,ντυμένος με φουστανέλα,εκεί που όλοι φοράγανε νησιώτικη βράκα.Είχε μανία με ήρωες και πολεμιστές,ζωγράφιζε σε μαγαζιά που πουλούσαν τρόφιμα για να ζήσει,κι έδινε παραστάσεις στο δρόμο ντυμένος Μεγαλέξανδρος,έπαιζε ακορντεόν και τραγουδούσε αυτοσχέδια ηρωικά τραγούδια.
Ηταν πράγματι έτσι ο Θεόφιλος?
Ποτέ δεν θα μάθουμε αν υπέφερε απο τήν επιλογή του να ζήσει μ’ αυτόν τον τρόπο,ή αν ήταν ευτυχής,ετσι όπως είχε καταφέρει να μπαινοβγαίνει απο τον φανταστικό στον πραγματικό κόσμο.αλλάζοντας με άνεση ρόλους με όλους τούς παλικαράδες κι εραστές της Ιστορίας και της Μυθολογίας.
O Θεόφιλος,που αποκαλούνταν και τσολιάς,γεννήθηκε γύρω στο 1867 στη Βαρειά,3,5 χιλιόμετρα έξω απο τη Μυτιλήνη,όπου και έζησε τα παιδικά του χρόνια.Σε εφηβική ηλικία πήγε στη Σμύρνη,οπου έζησε ζωγραφίζοντας και κάνοντας διάφορες χειρονακτικές δουλειές.
Πολέμησε ως εθελοντής στον ελληνοτουρκικό πόλεμο.Από τη Σμύρνη πήγε στο Βόλο,οπου περιπλανήθηκε για περίπου 20 χρόνια ντυμένος τσολιάς η Μεγαλέξανδρος.
Το 1925 επιστρέφει στη Λέσβο,οπου το 1930 τον εντοπίζει ο Ελευθεριάδης που του παραγγέλνει να ζωγραφίζει τα θέματά του πάνω σε ύφασμα.
Ο θεόφιλος του παρέδωσε 125 εργα απο τα οποία τα 37 εκτίθενται στο ΜΟυσείο Teriade και 86 στο μουσείο Θεόφιλου.
Ο Θεόφιλος πέθανε το 1934 όταν ηταν 60 χρονών
via