Πολλές φορές βρίσκομαι στη μέση του πουθενά με ανάμεικτα συναισθήματα... Εκει που κάθομαι ήσυχη και φρονιμη(λεμε τωρα, γιατί εγώ πάντα φωνάζω) με την παρεα μου, ξαφνικα μαρεσει να κοιτάζω το απεραντο τίποτα.
Δεν ξέρω για ποιο λόγο γίνεται αυτό, αλλά σίγουρα πολλά πράγματα μας επηρεάζουν και τα σκεφτόμαστε χωρίς πολλές φορές να το συνειδητοποιούμε... Όπως δεν έχω συνειδητοποιήσει πως εδώ και δύο εβδομάδες τραγουδάω το Hanging By A Moment των Lifehouse...
Από τις καλύτερες μπαλάντες που έχω ακούσει σε όλη μου τη ζωή... Το συναίσθημα που εκπέμπει η μουσική και ο στίχος είναι εντυπωσιακά... Κι όμως, το νόημα του πολλές φορές σε καταρακκώνει...
I'm falling even more in love with you...
Εχεις βρεθεί ποτε απέναντι απο ένα πρόσωπο που δεν μπορείς να το αποχωριστείς με τίποτα;; Και όταν αυτό το προσωπο συνεχίζει να σου μιλάει με τον ίδιο ενθουσιασμό όπως την πρώτη μέρα, χωρίς όμως να σου δείχνει αυτά που νιώθεις εσυ τότε ερωτεύεσαι κάθε μέρα... Κάθε κομμάτι της, κάθε χειρονομία και κάθε βλέμμα της...
Κάθε μέρα όλο και περισσότερο μέχρι να φτάσεις στο δικό σου συναισθηματικό αποκορύφωμα. Το μέρος που έχεις φτάσει, εκεί που είσαι, καταλαβαίνεις ότι πλέον δεν υπάρχει γυρισμός... Κάθε μέρα νιώθεις όλο και πιο όμορφα και ταυτόχρονα χάνεις κάθε ελπίδα...
Just hanging by a moment here with you
Ίσως και να έχεις φτάσει στο σημείο που δε σε νοιάζει τι θα γίνει... Απλά θες ακόμα μία μικρή, αμυδρή, αλλά αναλλοίωτη στο χρόνο στιγμή με αυτήν/αυτόν που δίνει φως στη ζωή σου... Μπορείς απλά να την κοιτάς, αλλά και πάλι η λάμψη θα έρθει στα μάτια σου και στα χείλη σου...
Μερικοί άνθρωποι δεν αντέχουν να ερωτευτούν... Γιατι πολλές φορές αυτό το συναίσθημα είναι τόσο έντονο που τους συνθλίβει... Αρκούνται σε στιγμές που θα τις κρατάνε για πάντα στο πιο όμορφο σημείο της καρδιάς τους...
Farewell...
via