Απλό και ξεκάθαρο: είναι που είδαμε το πρόβλημα να μας χτυπά την πόρτα. Δεν είναι μακριά αλλά δίπλα μας, στο διπλανό γραφείο, στο απέναντι διαμέρισμα στην άλλη γραμμή του τηλεφώνου. Oι «θυσίες» που ζητούν -δεν τις ζητούν απλά, τις παίρνουν βίαια- είναι μια τεράστια αλλαγή στην οποία το ξέρω, πρέπει να αντεπεξέλθω.
Και ξαφνικά αρχίζω να μιλάω παρα-μιλώ πολιτικά. Κουρδισμένη από το άγχος μου για αυτό το αβέβαιο ξημέρωμα την άλλη μέρα των εκλογών, νιώθω λίγο σαν μια μικρή επαναστάτρια χωρίς όμως πολιτική ιδεολογία και κόμμα. Είμαι θα έλεγα δεξιά στο κέντρο όπως στρίβεις αριστερά. Είμαι θυμωμένη. Αυτό που με νοιάζει είναι ποιοι θα βοηθήσουν και ποιοι θα δημιουργήσουν τις βάσεις για το αύριο γιατί ω γέγονε, γέγονε. Το θέμα είναι μόνο το αύριο.
Είμαι μια αναποφάσιστη νεαρή ψηφοφόρος, που μελετώ με μανία τα sites των κομμάτων, τα προφίλ των υποψηφίων και συμμετέχω σε συζητήσεις για τις εκλογές έχοντας πια άποψη. Είμαι προσεκτική, διασταυρώνω πληροφορίες και φιλτράρω τις λέξεις-κλειδιά των πολιτικών που ακόμα επιμένουν στη μέθοδο του ξύλινου λόγου (έλεος). Δεν με νοιάζουν οι υποσχέσεις αλλά το πρόγραμμα και το σχέδιο δράσης. Ναι, έχω για πρώτη φορά προεκλογικό οίστρο.
Κι επειδή μου συνέβη, αυτή τη φορά δεν θα το πάρω… αψήφιστα αλλά θα καταλήξω ώριμα σε αυτό που μου λέει ξεκάθαρα η συνείδησή μου. Αυτή τη φορά θα πάω πολύ καλά διαβασμένη να ασκήσω το εκλογικό μου δικαίωμα και θα το χρησιμοποιήσω για ό,τι είναι σοφότερο για το κοινωνικό σύνολο αυτής της χώρας και όχι με βάση τα ατομικά συμφέροντα.
via
Eυχαριστούμε τη Χλόη