Ας δούμε, όμως, λίγο την ιστορία τους από την αρχή. Το νησί Lanzarote ανήκει στα Κανάρια Νησιά και είναι γνωστό ως «φαιστειακό νησί», αφού στη μικρή του έκταση υπάρχουν 300(!) περίπου ηφαίστεια.
Το φθινόπωρο του 1730 σε 30 από αυτά έγιναν φοβερές εκρήξεις, εκτοξεύοντας λάβα και στάχτη σε μεγάλη απόσταση. Οι εκρήξεις κράτησαν περίπου έξι χρόνια, με αποτέλεσμα το 1/3 του νησιού να καλυφθεί εξ ολοκλήρου με τέφρα και βασάλτη.
Αυτό είχε πολύ αρνητικό αντίκτυπο στη γεωργία του Lanzarote, αλλά οι τοπικοί καλλιεργητές δεν πτοήθηκαν στο ελάχιστο, βρίσκοντας τρόπο να καλλιεργήσουν σταφύλια σε μια τρόπον τινά ηφαιστειακή έρημο.
Το κύριο μέρος των αμπελώνων του Lanzarote βρίσκεται στην κοιλάδα La Geria, που καλύπτεται από ένα παχύ στρώμα στάχτης. Τα αμπέλια φυτεύονται σε ειδικούς λάκκους που σκάβουν οι γεωργοί, με αρκετά μέτρα πλάτος, έτσι ώστε οι ρίζες τους να μπορούν να φτάσουν αρκετά μέτρα κάτω από το έδαφος και να διασφαλίσουν στα σταφύλια την απαιτούμενη υγρασία.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι στην περιοχή υπάρχουν ελάχιστες βροχοπτώσεις και η τεχνητή άρδευση δεν είναι πρακτική. Έτσι τα αμπέλια «ποτίζονται» από την υγρασία που συγκεντρώνεται στα τοιχώματα των κρατήρων. Το ηφαιστειακό έδαφος με τη σειρά του έχει την τάση να διατηρεί για μεγάλο χρονικό διάστημα την υγρασία.
Οι λάκκοι συνήθως περιβάλλονται από έναν «τοίχο» από βασάλτη, ο οποίος λειτουργεί προστατευτικά, διατηρώντας όσο το δυνατόν περισσότερο τον άνεμο έξω από τους κρατήρες.
Παρά τις σκληρές συνθήκες, η απόδοση των αμπελώνων είναι μεγάλη, ενώ οι καρποί χαρακτηρίζονται από την ιδιαίτερη γεύση και το μεθυστικό τους άρωμα. Άλλωστε το κρασί που παράγεται στο νησί Lanzarote είναι φημισμένο ανά τον κόσμο ως ένα από τα καλύτερα και πλέον εξωτικά κρασιά!
πηγή