Μια πόλη στην δυτική Γαλλία απαγόρευσε τη λέξη «mademoiselle» στο πλαίσιο μιας φεμινιστική καμπάνιας που δεν θέλει τις γυναίκες να ονομάζονται ανάλογα με το αν είναι παντρεμένες ή όχι. Θέλουν να τις αποκαλούν «madame», όπως οι άντρες ανεξαρτήτου ηλικίας ή δέσμευσης ονομάζονται «monsieur»Δεν υπάρχουν πλέον mademoiselles στην πόλη Cesson-Sevigne της δυτικής Γαλλίας. Η λέξη που χαρακτηρίζει παγκοσμίως ανύπαντρες μητέρες ή γυναίκες που νιώθουν πάντα νέες απαγορεύτηκε. Η μικρή βρετανική κοινότητα δεν θα χρησιμοποιεί πλέον την προσφώνηση, καθώς διαφωνεί με τον διαχωρισμό της γυναίκας ως ανύπαντρη ή παντρεμένη. Απαιτεί, μέσω καμπάνιας που ξεκινά, η κάθε γυναίκα από τη στιγμή που θα γεννηθεί να είναι «madame», όπως και κάθε άντρας είτε φορά κοντά ή μακριά παντελόνια είναι «monsieur».
Για τον δήμαρχο της πόλης, Michel Bihan και για όσους 16.000 των ανέδειξαν το 2008, το θέμα είναι η εξάλειψη των διακρίσεων. Οι αλλαγές είναι τόσο πρακτικές όσο και συμβολικές, καθώς οι λέξεις αντανακλούν βαθιά ριζωμένες νοοτροπίες. Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που ένας γαλλικός δήμος έχει προβεί σε ένα τέτοιο βήμα. Στην πόλη Rennes, πολύ κοντά στην Cesson-Sevigne, αλλά πολύ μεγαλύτερη σε πληθυσμό, η λέξη «mademoiselle» δεν χρησιμοποιείται επίσημα από το 2007.
Το madame=κυρία προέρχεται από την γαλλική λέξη dame=γυναίκα, ενώ το «mademoiselle»=δεσποινίς από την λέξη damsel=κόρη.
Οι Γερμανοί αποχαιρέτησαν την «Fraulein» το 1972. Στην Αγγλία η λέξη «Miss» χρησιμοποιείται σπάνια πια και αν δεν ξέρεις αν κάποια είναι απλά «Miss» ή «Mrs», δεσποινίς ή κυρία, το «Ms» σε σώσει από την υπόθεση και την δύσκολη θέση. Κυρία μου… Στην Γαλλία, όπως συμβαίνει στην Ισπανία με το «senorita» και στην Ιταλία με το «signorna», τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά.
Το «madame» ή το «mademoiselle» δεν χρησιμοποιούνται μόνο ως τυπική διαδικασία τίτλου ή σεβασμού, αλλά και στις περιπτώσεις φλερτ και οικειότητας. Το απλό όνομα, όμως, ή ακόμα και το επώνυμο που το συνοδεύει δεν είναι συνήθως και πολύ ευγενικό για τους (περισσότερους) Γάλλους.
Πίσω από τις λέξεις κρύβονται κοινωνικοί κανόνες και ίσως αυτό που συμβαίνει τώρα στη Γαλλία είναι η ανάγκη να δίνεται λιγότερη έμφαση στους τίτλους.
Τι θα έλεγε η Simone de Beauvoir;
Είναι τόσο κακό, υποτιμητικό και συγκαταβατικό; Δεν μπορεί μια κυρία να θέλει να θεωρείται για πάντα μια μικρή και νεαρή δεσποινίς;
Τι είναι πιο σημαντικό για τα κορίτσια στη Γαλλία σήμερα; Να τις λένε κυρίες από τα τέσσερα ή να γνωρίζουν ότι η μητέρα τους πληρώνεται το ίδιο με έναν άντρα που κάνει την ίδια δουλειά; Τι είναι σημαντικό να γνωρίζουν οι γυναίκες στη Γαλλία σήμερα; Να μην ξανακούσουν την λέξη δεσποινίδες ή να μπορούν να αφήσουν τα τριών μηνών μωρά τους σε βρεφονηπιακό σταθμό; Ποιο είναι πιο σημαντικό; Να απαγορεύσεις μια λέξη με μόνο πολιτιστική αξία ή να υπάρξουν περισσότερες γυναίκες στο Κοινοβούλιο; Μήπως υπάρχουν σοβαρότερα θέματα που χρειάζονται να γίνουν καμπάνιες γι’ αυτά;
Αν με ρωτάτε;
Μήπως είναι η ώρα να χαλαρώσουν λίγοι οι Γάλλοι;
πηγή