Στην πραγματικότητα, οι γονείς των παιδιών τα οποία εμφανίζουν πολλαπλά κατάγματα ή διαστρέμματα μετά από φαινομενικά ήπιους τραυματισμούς, ίσως πρέπει να αναλογιστούν ότι κάποια στιγμή καλό θα ήταν να επισκεφθούν ένα γιατρό για να εκτιμήσει την κατάσταση του παιδιού τους, αναφέρει η Δέσποινα Μαρίτση, Παιδίατρος - Παιδορευματολόγος.
Ο σύγχρονος τρόπος ζωής που περιορίζει τις σωματικές δραστηριότητες, ειδικά των παιδιών των αστικών πληθυσμών, η κακή διατροφή και η περιορισμένη έκθεση στο ηλιακό φως, μιας σημαντικής πηγής βιταμίνης D που βοηθά στην απορρόφηση του ασβεστίου από το πεπτικό σύστημα, είναι μερικοί από τους λόγους που παρατηρείται αυτό. Εξάλλου, κατά τα τελευταία 10 χρόνια περίπου, οι παιδιατρικοί ασθενείς έχουν αρχίσει ολοένα και περισσότερο να συνειδητοποιούν τη συχνότητα και τη σοβαρότητα της πάθησης αυτής.
Άλλες αιτίες χαμηλής οστικής πυκνότητας είναι οι παρακάτω:
• Μεταβολικές διαταραχές, όπως διαταραχές του επιπέδου των οιστρογόνων, των κορτικοστεροειδών και των ορμονών του θυρεοειδούς και των παραθυρεοειδών αδένων
• Συγγενείς διαμαρτίες, όπως η ατελής οστεογένεση
• Διαταραχές για τη θεραπεία των οποίων απαιτείται η χρόνια λήψη συγκεκριμένων τύπων φαρμάκων που παρεμβαίνουν στη διαδικασία παραγωγής και επαναρρόφησης των οστών, όπως τα γλυκοκορτικοειδή και τα αντισπασμωδικά, η μεθοτρεξάτη, καθώς και τα φάρμακα που χορηγούνται ως θεραπεία υποκατάστασης για τις διαταραχές θυρεοειδούς
• Νεφρική νόσος
• Νευρομυϊκές παθήσεις
• Ανορεξία
• Παρατεταμένη ακινητοποίηση
Διάγνωση
Η αρχική εκτίμηση της χαμηλής οστικής πυκνότητας θα περιλάβει τις εργαστηριακές μετρήσεις της βιταμίνης D, του ασβεστίου ορού, της αλκαλικής φωσφατάσης (ενός ενζύμου που εμπλέκεται στην εναπόθεση ασβεστίου στα οστά) και των ορμονών του θυρεοειδούς και των παραθυρεοειδών αδένων. Η απορρόφηση ασβεστίου από τον οργανισμό μπορεί να επηρεαστεί σε περίπτωση που τα επίπεδα των ορμονών αυτών είναι ανεβασμένα.
Η διάγνωση της οστεοπόρωσης γίνεται στα παιδιά που παρουσιάζουν κλινικά σημαντικό ιστορικό καταγμάτων και χαμηλής οστικής μάζας. Στους παράγοντες που καθορίζουν το κλινικά σημαντικό ιστορικό πρέπει να συμπεριληφθεί και η χρήση οποιουδήποτε από τα φάρμακα που αναφέρθηκαν παραπάνω ή η ύπαρξη συνδρόμου δυσαπορρόφησης εντέρου, η μειωμένη κινητικότητα και η ύπαρξη ιστορικού περισσότερων του ενός καταγμάτων ή καταγμάτων χαμηλής ενεργείας.
Για τη μέτρηση της οστικής πυκνότητας, ο παιδιατρικός ορθοπεδικός χρησιμοποιεί την τεχνική της διπλής απορροφησιομέτρησης με ακτίνες Χ (DXA), κατά την οποία δύο δέσμες ακτινών Χ διαφορετικής ενεργείας κατευθύνονται προς την περιοχή της μέτρησης. Στα παιδιά, η περιοχή αυτή περιορίζεται τις περισσότερες φορές στη σπονδυλική στήλη, από όπου θεωρείται ότι μπορεί να εξαχθούν οι πιο χρήσιμες πληροφορίες. Μόλις ληφθεί η οπτική απεικόνιση των μετρήσεων αυτών, τα αποτελέσματα συγκρίνονται με το «ιδανικό» πρότυπο, τη μέση οστική πυκνότητα συνομηλίκων τους υγιών παιδιών.
Ωστόσο, η μέθοδος αυτή μέτρησης της οστικής μάζας στα παιδιά δεν θεωρείται απολύτως αξιόπιστη. Τα μηχανήματα που χρησιμοποιούνται στους ενήλικες για τον προσδιορισμό της οστικής πυκνότητας μπορεί να υποτιμήσουν σημαντικά την τιμή της στα παιδιά, στα οποία τα οστά είναι φυσιολογικά λιγότερο πυκνά. Επιπλέον, ιδανικά, η οστική πυκνότητα κάθε παιδιού πρέπει να συγκρίνεται με την αντίστοιχη ενός υγιούς παιδιού της ίδιας ηλικίας, αλλά και του ίδιου φύλου και βαθμού σκελετικής ωρίμανσης, δηλαδή με δεδομένα που δεν είναι άμεσα διαθέσιμα προς το παρόν.
Θεραπεία
Η θεραπεία της χαμηλής οστικής πυκνότητας στα παιδιά συνήθως ξεκινά με την αλλαγή της διατροφής τους. Αν και πολλές οικογένειες γνωρίζουν ότι τα παιδιά τους πρέπει να λαμβάνουν τις ποσότητες ασβεστίου και βιταμίνης D για να καλύπτουν επαρκώς τις ανάγκες του οργανισμού τους μέσω της διατροφής, εν τούτοις μπορεί να μην γνωρίζουν ποιες είναι οι ποσότητες αυτές και ότι οι απαιτήσεις του οργανισμού για ασβέστιο μεταβάλλονται με την ηλικία. Στην ηλικία των 9 ετών, για παράδειγμα, η ποσότητα της απαραίτητης ημερήσιας πρόσληψης αυξάνεται κατά 500mg, στα 1300mg, σε σύγκριση με τη δόση των 800mg που απαιτείται στα 8 έτη και συνεχίζει στα νέα αυτά επίπεδα μέχρι τη συμπλήρωση των 19 ετών, οπότε επιτυγχάνεται η μέγιστη οστική μάζα. Στόχος είναι να βελτιστοποιηθεί η δυνατότητα του οργανισμού να φτιάξει νέα οστική μάζα κατά τη διάρκεια αυτών των ετών.
Επειδή το ασβέστιο γενικότερα απορροφάται καλύτερα μέσω της διατροφής, οι ασθενείς θα πρέπει να ικανοποιούν τις ημερήσιες ανάγκες πρόσληψης ασβεστίου επιλέγοντας τροφές που τους ικανοποιούν γευστικά, αλλά χαρακτηρίζονται και από υψηλή περιεκτικότητα ασβεστίου. Αν παρόλα αυτά τα επίπεδα ασβεστίου στις εργαστηριακές εξετάσεις συνεχίζουν να χαρακτηρίζονται ως ανεπαρκή, μπορεί να κριθεί απαραίτητη η χορήγηση ενός συμπληρώματος ασβεστίου.
Η αύξηση των επιπέδων της βιταμίνης D στον οργανισμό του παιδιού σπάνια μπορεί να επιτευχθεί με τις διατροφικές επιλογές και μόνον. Επιπλέον, με ολοένα και περισσότερους ανθρώπους να αποφεύγουν την έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία, η χρήση των συμπληρωμάτων καθίσταται πολλές φορές αναγκαία.
πηγή