Πρόκειται για µια πέτρινη αγροικία πάνω από τη θάλασσα, που περισσότερο θυµίζει κάστρο άλλων εποχών και όπου ο Αργύρης Φόρτωµας έχει απολαύσει τις ωραιότερες εικόνες της ζωής του. Όταν φτάνω, µετά το τετράωρο ταξίδι από τον Πειραιά στην Τήνο, ο γνωστός γλύπτης µε περιµένει υποµονετικά κάτω από τον καυτό ήλιο στην προκυµαία. Είναι η δεύτερη φορά που τον συναντάω –η πρώτη ήταν λίγες βδοµάδες νωρίτερα, στην τελευταία του έκθεση µε θέµα «Τα ανθρωπόψαρα», στην οποία, σε τεράστια βότσαλα, µεγαλύτερα και από καρπούζια, έδωσε τη µορφή ψαριού! Σε εκείνη την πρώτη µας γνωριµία έµαθα πως τελευταία ζει τους περισσότερους µήνες του χρόνου στο εξοχικό που έχει χτίσει στην Τήνο, πάνω από την παραλία των Κιονίων. Εκεί, ανάµεσα σε αλώνια και αυλές, έχει ξεκινήσει, σε συνεργασία µε τον γιο του και πολιτικό µηχανικό Βαγγέλη Φόρτωµα, αλλά και µε τον Γιάννη Τσεκλένη, όσον αφορά στην ιδέα και στο σχεδιασµό, τη δηµιουργία ενός οικιστικού συνόλου εναρµονισµένου µε το περιβάλλον, ο οποίος, εκτός από πέτρινες αγροικίες, περιλαµβάνει εκκλησάκι, πισίνα σε φυσικά γαιώδη χρώµατα, πανηγυρόσπιτα και ταβερνάκι για τα φαγοπότια µε τους φίλους! Ένα από αυτά τα σπίτια, ανάµεσα σε ανηφοριές µε ξερολιθιές που υπάρχουν από χρόνια, είναι το δικό του. «Όλα ξεκίνησαν» µου λέει ο Αργύρης Φόρτωµας «όταν πριν από πολλά χρόνια είχα την τύχη να γνωρίσω τον Γιάννη Τσεκλένη. Αυτός ήταν που µου είπε: “Γιατί δεν κάνουµε µια εικαστική γειτονιά σε αυτή την εκπληκτική περιοχή;”
Εγώ, που είµαι από την Τήνο, ένα νησί µε προϊστορία στην Τέχνη, ενθουσιάστηκα. Έτσι ξεκίνησαν όλα, µε αποτέλεσµα να περνάω πλέον, µαζί µε την οικογένειά µου, τον περισσότερο χρόνο της ζωής µου σε αυτό το υπέροχο νησί. Εδώ τα πράγµατα είναι απλά και εύκολα. Ο κόσµος είναι φιλόξενος, ενώ όλες οι γραφειοκρατικές δουλειές ή τα ψώνια και τα λοιπά σε µισή ώρα το πολύ έχουν τελειώσει, οπότε είσαι ελεύθερος να απολαύσεις µε τους φίλους το καφεδάκι σου!» Πλησιάζοντας ύστερα από ένα πεντάλεπτο µε το αυτοκίνητο προς το εξοχικό, τον ρωτάω πώς ονοµάζεται η περιοχή. «Σκέφτοµαι» µου λέει χαµογελώντας και δεν ξέρω αν αστειεύεται ή µιλάει σοβαρά «να την ονοµάσω “Φορτωµάδο”, είναι µια κατάληξη που έχουν πολλά χωριά της Τήνου»! Το σπίτι του, από µακριά, µοιάζει να είναι φτιαγµένο µε ξερολιθιά. Παρατηρώ πως δεν ξεχωρίζει από το βουνό και το φυσικό τοπίο. Οι µεγάλοι πέτρινοι τοίχοι του, µε φάρδος εξήντα πέντε εκατοστών, τα εκπληκτικά δάπεδα σε γήινα χρώµατα στο κατώγι και στα υπόλοιπα επίπεδα, τα ιβουάρ χρώµατα στους χώρους, οι στριφογυριστές, γεµάτες καµπύλες και εσοχές εσωτερικές σκάλες και τα µικρά ανοίγµατα ανάµεσα στην πέτρα, που αφήνουν το φως να διαχέεται ολόγυρα, το κάνουν να µοιάζει πραγµατικά µε κάστρο. Στον εξωτερικό χώρο, το βλέµµα ταξιδεύει στις καµάρες, που τις αποκαλούν «βόλτα» στην Τήνο, στις ξερολιθιές και στις διατηρηµένες από το παρελθόν ατέλειωτες πεζούλες κάθε βεράντας, από όπου αγναντεύεις µέχρι και τα απέναντι νησιά. «Σε αυτό το λιτό και απέριττο σπίτι, που µοιάζει µε ένα µπαλκόνι στο Αιγαίο, έχω απολαύσει τις ωραιότερες εικόνες της ζωής µου» µου λέει ο γνωστός δηµιουργός ετοιµάζοντας τηνιακά µεζεδάκια µε ρακί. «Μιλάµε για µια άγρια οµορφιά. Το τοπίο, µάλιστα, µε εµπνέει τόσο πολύ, που ενώ στην ουσία ασχολούµαι µε τη γλυπτική, δουλεύοντας από παιδί πάνω στην πέτρα και στο µάρµαρο, µου δηµιουργείται σε αυτά τα µέρη η επιθυµία να σκιτσάρω και να σχεδιάζω! Να σκεφτείς, πολλοί, που δεν µε ξέρουν, όταν µε βλέπουν µε µηχανικά µολυβάκια να τραβάω γραµµές κάθε τρεις και λίγο, µε ρωτάνε αν είµαι αρχιτέκτονας. Ίσως να ήταν το απωθηµένο µου, ποιος ξέρει... Σίγουρα, πάντως, δεν είµαι ο τύπος του εργολάβου, του επιχειρηµατία ή, γενικά, του ανθρώπου που θα κάνει κάτι για να κερδίσει χρήµατα. Εγώ ακολουθώ αυτό που λέει η καρδιά µου. Βέβαια, το µεγαλύτερο µεράκι µου είναι να δουλεύω πάνω στην πέτρα, δεν είναι τυχαίο που οι φίλοι µου µε φωνάζουν “πετροφάγο”!» Ο Αργύρης Φόρτωµας, όπως µου εκµυστηρεύεται, όταν ξεκίνησε να φτιάχνει το εξοχικό του, ανάµεσα σε ατέλειωτες πεζούλες και αµέτρητα βράχια, αισθανόταν άσχηµα στη σκέψη πως αναγκαστικά θα έπρεπε να χαλάσει όλο αυτό το άγριο και όµορφο τοπίο. Γρήγορα όµως διαπίστωσε πως, σκάβοντας, έβρισκαν πέτρες που φρόντιζαν να τις χρησιµοποιήσουν στην κατασκευή του σπιτιού. «Το σπίτι, δηλαδή, δεν έγινε µε µπετόν» µου εξηγεί «δεν έκανα το σκελετό για να καλέσω, στη συνέχεια, έναν τουβλά να το τελειώσει και, αµέσως µετά, έναν πετρά για να κάνει την επένδυση µε πέτρα! Μάλιστα την ίδια ώρα που χτιζόταν κάθε χώρος, αποφάσιζα και για τη διαρρύθµισή του. Για παράδειγµα, ξεκινούσαν οι πετράδες τη δουλειά τους νωρίς το πρωί και, µέχρι το απόγευµα, είχαν “σηκώσει” για τα καλά ένα δωµάτιο! Τότε εγώ, ως ενορχηστρωτής, πήγαινα στη µια γωνιά και έλεγα: “Εδώ θα µπει το κρεβάτι. Ας γίνει λοιπόν σε αυτό το σηµείο µια εσοχούλα για τα βιβλία µου και µια ακόµα πιο πέρα για το φωτιστικάκι µου. Εκεί, δίπλα στην µπαλκονόπορτα, ας φτιαχτεί µια πεζούλα για να κάθοµαι όταν θέλω να ρεµβάσω!” Όταν, σκάβοντας, βρίσκαµε µια ωραία πέτρα, αποφάσιζα εκείνη τη στιγµή για τον τρόπο που θα τη χρησιµοποιούσαµε: “Aυτή η πέτρα” έλεγα “θα µου βγάλει ένα ωραίο πρέκι παράθυρου, αυτή εδώ ένα ωραίο πρέκι τζακιού”. Γι’ αυτό, άλλωστε, το τζάκι της κρεβατοκάµαρας δεν είναι ίδιο µε του καθιστικού, πουθενά στη φύση δεν βρίσκεις δύο όµοιες πέτρες! Φροντίσαµε επίσης να διατηρήσουµε τις πεζούλες, ενώ αποφεύγοντας τις µικρές βεραντούλες, µετατρέψαµε τα παλιά χωράφια σε τεράστιες αυλές. Το επόµενο βήµα ήταν να φροντίσουµε για τη βλάστηση γύρω µας. Έχουµε λοιπόν από σπάρτα, φραγκοσυκιές, ελιές και πικροδάφνες, µέχρι λογής, λογής βότανα, που δυστυχώς τα τιµούν ιδιαίτερα, σε ώρες που δεν τα παίρνουµε είδηση, τα αγριοκάτσικα της περιοχής!» Όπως υπογραµµίζει ο γνωστός δηµιουργός, το καλύτερό του στο ήρεµο και γαλήνιο νησιώτικο σπίτι του είναι να κοιτάζει, απολαµβάνοντας το ποτό του, το πανέµορφο άγριο τοπίο γύρω του. Όταν ο ορίζοντας είναι καθαρός, µπορεί να διακρίνει από την απέναντι πλευρά έντεκα νησιά, ανάµεσά τους Μύκονο, ∆ήλο, Τζια, Πάρο, Νάξο, Αντίπαρο, Σίφνο. Όσο για τη Σύρο, φαίνεται τόσο καθαρά που, όπως µου λέει, είναι σε θέση να ξεχωρίσει µέχρι και τα αυτοκίνητα στους δρόµους της! «Πολλές φορές» µου λέει λίγο αργότερα «όταν κάθοµαι στη βεράντα και αγναντεύω το σηµείο όπου η θάλασσα µοιάζει να ενώνεται µε τον ουρανό, έχω την αίσθηση πως εδώ πάνω είµαι µονάχα εγώ και ο Θεός! Σε τέτοιες ευλογηµένες στιγµές, πραγµατικά αναρωτιέµαι τι έχω κάνει στη ζωή µου για να µπορώ σήµερα να απολαµβάνω µια τέτοια ευτυχία!»
www.myworld.gr